Komentarze: 0
Czasem się wściekam...
czasem mówię zbyt dużo...
ale go kocham...
Kocham tak ja tylko da się kochać istotę
która mimo braku nadzieji
tę nadzieję Ci pokazała i nazwała...
po to byś już nigdy jej nie utracił...
kocham go tak niezdarnie bo przecież
dopiero uczę się na nowo żyć....
Ok, nie jest doskonały.
Czasem nawet mam ochotę powiedzieć,
że najgorszy jakiego można sobie wybrać na powiernika serca...
ale to właśnie czyni go wyjątkowym.
Bo przecież tylko dzięki temu zrozumiałam czym jest miłość i jak ogromnych wymaga poświęceń...
Człowiek ten budzi we mnie skrajne uczucia... lecz to najważniejsze z nich w tym chaosie zdarzeń rośnie w siłę i ta miłość jest moim światełkiem w tunelu, podporą i motywacją do tego by nie bać się już życia...